De titel van het boek dat ik heb gelezen is 'De Maagd Marino', geschreven door Yves Petry. De hoofdpersoon is Marino Mund en hij is op zijn 37e nog maagd. Dan ontmoet hij Bruno Klaus waar hij voor het eerst seks mee heeft. De titel slaat kennelijk op de periode voordat hij Bruno Klaus ontmoette.
Yves Petry is op 26 juli 1967 geboren in Tongeren, België. Hij studeerde wiskunde en filosofie, maar werd uiteindelijk Vlaamse (essay) schrijver.
Daarnaast is hij ook redacteur bij een literair tijdschrift en schreef hij ook in een ander literair tijdschrift, Nieuw Wereldtijdschrift.
Voor 'De Maagd Marino' won hij Libris Literatuur Prijs.
Ik vind dit de beste
samenvatting. Deze samenvatting vertelt bijna het hele verhaal en is dus eigenlijk een beetje lang.
Meteen in het eerste hoofdstuk wordt een bizarre geschiedenis verteld. De 37-jarige Marino Mund heeft enkele maanden ervoor afgesproken zijn 42-jarige tegenspeler Bruno Klaus om het leven te brengen. De laatste wordt vastgeketend aan een muur. Daarna snijdt Marino eerst zijn penis af en daarna zijn keel door. Bruno Klaus bloedt daarna doodt en hij wordt in een eerder gegraven graf gedumpt. Vlak daarvoor heeft Marino enkele stukjes vlees uit de billen van Bruno gesneden. Hij zal die later opeten (kannibalisme).
In de daarop volgende hoofdstukken maken we kennis met de geest van de vermoorde Bruno die de inmiddels in de gevangenis zittende Marino opdracht geeft hun verhaal op te schrijven. In feite is er dan sprake van een alles overziende (want overleden) expliciete ik-verteller. Dat is wel een bijzondere variant in de literatuurgeschiedenis (‘Ik haast me hieraan toe te voegen dat ik degene ben, en niet Marino, die de hoogtepunten waartoe zijn stille talent hem soms voert, probeert te benaderen met deze armzalige overdrijvingen. Ik heb me inderdaad wat laten gaan. Ik ben nu eenmaal Marino niet.’). Hoewel in de Renaissanceliteratuur komen ook voorbeelden daarvan voor : Shakespeare in Hamlet en P.C. hooft in 'Geeraert van Velzen'.
In hoofdstuk 2 t/m 8 volgen we voornamelijk het leven van Marino Mund. Hij heeft een heel dominante moeder gehad bij wie hij tot zijn 35e in huis bleef wonen. Dat was het moment dat ze stierf aan een hersenbloeding. Zijn vader was al eerder aan een hartaanval overleden (nl. toen Marino 12 jaar oud was). Die man had ook zijn leven lang last van migraine gehad, maar daarbij was hij een tiran voor zijn gezin geweest. Na enige tijd had zijn moeder een nieuwe vriend gekregen, maar die kwam dus tussen haar en Marino te staan. Dat kan hij als zijnde een soort Oedipus niet goed hebben. Wanneer hij een keer bij thuiskomst ziet dat ze seks op de bank hebben, gaat hij naar boven en spreekt niet meer tegen zijn moeder. Dat zorgt ervoor dat zijn moeder haar relatie verbreekt.
De advocate in de gevangenis is jong en mooi (de 30-jarige Eveline Tits). Ze bezoekt Marino vaak en hij heeft daar wel enige positieve gevoelens bij. Ze praten veel, zowel over het verleden als het heden.
Marino wordt als puber dik en lang (1.94). Hij moet van zijn moeder een studie informatica volgen, want dan heb je uitzicht op een goede toekomst. Maar bij sollicitaties verknoeit hij het door zijn gebrekkige communicatie meteen. Eigenlijk heeft hij een soort Oedipusrelatie met zijn moeder. Die gaat zich later bekeren tot een soort sekte (Spritus Semper) en ze laat zich inpalmen door Pater Clemens, die als man opnieuw tussen moeder en zoon dreigt te komen. Het is een sekte waarin ook knuffelen erg op prijs wordt gesteld. Marino vindt het afschuwelijke vrouwen die zich er mee bezighouden en hij vlucht vaak het huis uit, wanneer ze een bijeenkomst organiseren bij hen thuis. Als hij 35 is, sterft zijn moeder (N.B. op Eerste Pinksterdag) aan een hersenbloeding. Ze heeft even daarvoor een dienst van Spiritus Semper bijgewoond en Marino verwijt de mensen dat ze de hersens van zijn moeder hebben verweekt. Marino is erg van slag en hij weet eigenlijk niet goed hoe hij zijn leven moet indelen.
In hoofdstuk 9 gaat Bruno Klaus meer over zichzelf vertellen. Vooral over het deel van zijn leven dat hij als universitair docent Literatuurwetenschappen geeft. Hij is dan een bevlogen man die alleen belangrijke schrijvers behandelt (Kafka en Nabokow) en hij doet wat neerbuigend over de literaire rommel die zomaar wordt geproduceerd. Een van zijn taken is publiceren en daaraan heeft hij een geweldige hekel: hij is geen schrijver maar een lezer. Hij heeft eigenlijk maar één medestander, de Latinist Rick Groot. Maar na 15 jaar lesgeven beseft Bruno dat hij vastgeroest is en dat hij zich steeds blijft herhalen. Het publiek voor hem verandert steeds en dan niet ten goede. Hij neemt ontslag en alleen Rick Groot komt nog afscheid van hem nemen. Bruno is zelf gaan twijfelen aan het nut van literatuur. Hij rijdt weg in zijn auto: het sneeuwt volop. Even buiten Brussel gaat hij op een helling staan. Hij denkt na over de zin van het bestaan en neemt dan een besluit om zelfmoord te plegen, maar dat moet wel op een bijzondere manier. Er is immers één lichaamsdeel dat je sterk aan het leven bindt en als je werkelijk los wilt komen, moet je dat lichaamsdeel verwijderen. Juist, de penis.
Af en toe is er in het verhaal een intermezzo over Marino Mund. Bruno denkt dat Marino gek wordt van de stem in zijn hoofd die natuurlijk Bruno zelf is. Bovendien heeft Marino het moeilijk gekregen, omdat zijn advocate Tits heeft laten weten dat ze hem minder zal bezoeken. Marino vraagt zich af waarom dat zo is.
Tijdens het psychologisch onderzoek heeft Marino laten weten dat hij nooit seks had gehad en dat hij eigenlijk ook niet geïnteresseerd in seks was. Dat vraagt om een andere behandeling, want volgens psychologen kan dat niet. Hem wordt door zijn advocate aangeraden in ieder geval daarvoor een verhaal te verzinnen, want de jury moet in zijn verhaal gaan geloven. Dat kan aanzienlijk in de strafmaat schelen. Dan vertelt Marino dat hij twaalf jaar oud was en eindelijk een keer een rijker vriendje mee naar huis zou nemen. Hij gaat met dat vriendje mee naar boven en hij wordt gefascineerd door de mooie benen van de jongen die hij wil aanraken. Maar dan krijgt zijn vader beneden een hartaanval. Dat kan hem eigenlijk niet veel schelen, want hij wil de jongen aanraken. De psychologen leggen het uit als een verkapte homoseksualiteit en het onaangeraakt zijn door de dood van zijn vader als het leven in een schijnwereld.
Het hoger beroep van Marino wordt afgewezen. Hij moet nu nog drie jaar van zijn straf uitzitten en bovendien deelt Tits hem mee dat ze zwanger is en dat ze met verlof gaat. Allemaal dreunen voor Marino.
Bruno vertelt dat hij en Marino wel seks hebben gehad, toen ze elkaar leerden kennen. Bruno had daarvoor nooit anaal willen vrijen, noch met mannen noch met vrouwen. Maar nu hij het besluit genomen heeft om zelfmoord te plegen, maakt het hem allemaal niet zo veel meer uit. Als hij seks had met vrouwen vroeg hij zich tijdens hun orgasmen altijd af wat hun bezielde om met hem te vrijen. Hij heeft zelf een heel hoog IQ (150) en hij vrijt met een man die veel minder begaafd is (IQ 100). Bruno Klaus vertelt ook dat seks met Marino was als seks met een dier. Hoe heeft hij Marino eigenlijk leren kennen?
Bruno vertelt dat hij na zijn ontslag somberder is geworden wat betreft zijn levensinstelling. Hij gaat ook steeds meer porno kijken via het internet en hij wil zoveel mogelijk pornofilms downloaden. Maar daarvoor is zijn computer ongeschikt en hij wil die laten upgraden. Zo komt hij voor de eerste keer in contact met Marino Mund die immers een computerwinkel bezit, maar het plan heeft om daar binnenkort mee te stoppen. Omdat Marino zegt dat hij nog wat oude programma’s voor de verouderde computer van Bruno in zijn huis heeft, laat hij hem mee naar huis gaan. Bruno is onder de indruk van het huis van zijn moeder waarin Marino nog steeds woont, ook van de mooie tuin met een fraaie, rode beuk. Daarna hebben ze voor de eerste keer seks, maar het is eigenlijk, zoals al hierboven vermeld, een slechte vorm van seks. Het is geen seks uit lust, maar om een vorm van contact tot stand te brengen. Toch is Bruno deze nieuwe vorm van vriendschap ook al weer snel zat. Hij wil immers een einde aan zijn leven maken en hij ontvouwt zijn ambitieuze plan voor Marino. Die kan het eindelijk wel begrijpen. Hij heeft zelf ook een wens, nl. een keer mensenvlees te proeven. Later neemt Bruno die wens ook op in zijn brief, die hij als een soort aflaat voor Marino achterlaat.
Nu het besluit gevallen is, heeft Bruno ineens weer meer zin in zijn bestaan: hij is verlost van zijn zorg om zelfmoord op een bijzondere manier te plegen. Maar Bruno heeft wel een angst voor de pijn die het afsnijden van zijn penis waarschijnlijk teweeg zal brengen. Hij wil verdoofd worden. Hij gaat naar de homoclub AnyBody, waar hij de travestiet Bruno Slinger weet die al enige tijd een oogje op hem heeft. Van hem weet hij cocaïne en keratine los te krijgen die hij zal innemen voordat ze de ultieme daad zullen plegen. Dan is hij er helemaal klaar voor. Hij staat de bewuste dag monter op; alles zal die dag voor de laatste keer zijn. Hij gaat eten in een luxe restaurant. Ook gaat hij een boek kopen (zo’n bestseller zonder waarde). Hij vertelt aan de verkoper een heel verhaal over de geneugten van anale seks. De man weet niet waar hij moet kijken. Dan gaat hij nog een keer naar de heuvel waar hij een half jaar eerder de beslissing had genomen uit het leven te stappen. Daarna gaat hij naar het huis van Marino Mund, waar zich het drama voltrekt dat in hoofdstuk 1 al beschreven is.
In hoofdstuk 24 zien we verder beschreven wat Marino na de daad in zijn huis heeft gedaan. Hij heeft het eerst grondig schoongemaakt, daarna het lijk begraven in de tuin. Maar niet nadat hij eerst een aantal stukjes vlees uit de mooie billen van Bruno had gesneden. Die heeft hij bewaard in de koelkast. Daarna blijft hij een aantal dagen binnen om zich niet te verraden.
Vervolgens heeft hij de sensatie van mensenvlees eten genoten. Hij vindt het vlees van Bruno smaken naar lamsvlees en beschouwt het als een intiemere vorm van samenzijn dan seks. De dagen erna wil hij wel weer een keer de buitenwereld in. Hij test of er iets aan hem te zien is door gewoon boodschappen te gaan doen in de buurtsuper, waar hij altijd kwam. Niemand doet vreemd tegen hem, maar wanneer hij terugkeert in zijn huis, staat er een rechercheur, die het een en ander aan hem vraagt. De tv-oproep heeft bij zijn buren een lichtje doen branden; ze hebben Bruno wel eens voorbij zien lopen en ze hebben de politie ingeschakeld. Marino slaat meteen door en zegt dat hij de politieman iets moet laten zien (waarschijnlijk het graf van Bruno in de tuin of anders het mensenvlees in de koelkast).
In het laatste hoofdstuk komt de advocaat (een mannelijke collega van Tits) hem bezoeken. Het is beter als hij zijn huis verkoopt, dan kan hij over enkele jaren geld hebben om zijn bestaan op te pakken. In het allerlaatste deel van de roman komt Bruno in de geest van Marino Mund smeken om de tekst die hij aan het dicteren is geweest en die Marino heeft opgeschreven, niet te wissen. Hij is namelijk meer gesteld op deze Bruno (uit het verhaal) dan de Bruno die hij speelde toen hij nog de levende Bruno was. Misschien kan hij het verhaal later nog eens publiceren: dat is namelijk ook een manier om je ervan te ontdoen.
Hij hoeft niet bang voor de gevolgen te zijn. Heeft Bruno immers niet aangegeven dat hij het verhaal in het brein van Marino gedicteerd heeft? Alleen daarom al zal geen mens geloven wat er staat. (blz. 285)
Dit vond ik de twee beste recensies die ik kon vinden.
http://recensieweb.nl/recensie/van-maagd-naar-moordenaar/
http://www.tzum.info/2011/05/recensie-yves-petry-de-maagd-marino/
Bij het boek 'De Maagd Marino' geschreven door Yves Petry moet geen thriller worden verwacht, want dat is het absoluut niet. Het verhaal begint wel schokkend, maar gaat daarna terug in de tijd en eindigt weer in het heden van de verhaallijn.
Het verhaal is soms verwarrend doordat er steeds een andere personage aan het woord komt en dat wordt niet aangegeven. Dan moet je zelf uitzoeken wie er nu het woord heeft overgenomen.
Er worden af en toe ook lastige woorden gebruikt, maar die zijn niet echt van belang om de verhaallijn goed te begrijpen.
Je leert de twee hoofdpersonen goed kennen, het verleden van de personages en hoe ze in het heden zijn. Maar ook de ontmoeting tot het moment dat één de ander vraagt om hem te vermoorden. Yves Petry neemt je mee in het verhaal waarin zij elkaar leren kennen en er een 'aparte' liefde opbloeit. Zo wordt duidelijk dat zij elkaar helemaal vertrouwen, op een beetje een aparte manier.
'De Maagd Marino' is in eerst instantie gebaseerd op een waargebeurd verhaal, maar de schrijver heeft het verhaal omgevormd en zo is er niet uit te halen dat het gebaseerd is
op een waargebeurd verhaal. Yves Petry heeft een goed en mooi roman geschreven.
.jpg)