Abdelkader Benali heeft het boek Bad Boy geschreven, ik kende deze schrijver niet. Benali is geboren op 25 november 1975 in Marokko. Op zijn vierde is hij verhuisd naar Rotterdam. Hij is een Nederlandse schrijver en tv-presentator. Hij schrijft romans, toneel, artikelen en recensies voor kranten. In 1997 schreef hij zijn romandebuut het boek Bruiloft aan zee en kreeg daarvoor de Geertjan Lubberhuizenprijs. Zijn boeken zijn vooral romans. Het boek Bad Boy is ook een roman gebaseerd op het leven van Badr Hari. Ik zie niet echt een verband tussen de schrijver en Badr Hari, behalve dat ze allebei uit Marokko komen. Ik denk dat er geen overeenkomst is, omdat het boek over het leven van Badr Hari gaat, dus hij heeft het niet allemaal zelf kunnen verzinnen en daarom niet echt zijn gevoel erin heeft kunnen leggen.Thematiek
Ik vond het thema van de roman wel leuk, dat kwam op zich wel naar voren maar er waren niet echt hele duidelijke thema's. Het is anders dan wat ik normaal lees, dit is een soort biografie over het leven van Badr Hari. Het is natuurlijk actueel wat er in het boek voorkomt, over alles wat hij heeft meegemaakt de afgelopen tijd. Ik vond het interessant om over Badr Hari te lezen, ik wist alleen maar zijn slechte kant via de media. Ik weet nu ook wat er is gebeurd zonder dat de media het erger maakt.
Er kwam niet echt een duidelijk thema naar voren, meer een duidelijk beeld van Badr Hari's leven. Ik vond het wel moeilijk om hier een goed thema uit te halen, het was niet een thema zoals 'oorlog' of 'liefde'. Natuurlijk zijn sommige stukken een beetje aangepast. Ik denk dat Badr Hari door dit boek ook anders wordt bekeken. Hij wordt in het boek omschreven als een aardige man, die soms fouten maakt door niet alleen in de ring te kickboksen maar ook daar buiten. De media omschrijft hem meer als iemand die alleen maar vecht, fout is en alleen maar in de problemen zit. Terwijl hij dus ook een goede kant heeft, zijn familie en vrienden zijn heel belangrijk en ik krijg de indruk dat hij daar veel voor over heeft. Ik denk dat Badr Hari wel blij is dat iemand een boek over hem schrijft, zodat iedereen weet hoe hij werkelijk is of kan zijn.
Stijlen
Ik denk dat Benali het verhaal echt heeft geschreven in een zachte stijl. Hij heeft gebeurtenissen niet erger gemaakt dan ze waren, zoals de media dat soms wel doet. Hij had alleen duidelijker moeten aangeven wanneer ze terug in de tijd gingen. Daar kwam ik niet heel snel achter, dat kan ook aan mij liggen. Hij heeft Badr Hari goed omschreven en heeft een beeld van hem laten zien zoals hij echt is (tenminste dat hoop ik).
Fantasie & creativiteit
Ik vond het enige minpunt aan het boek dat er af en toe terug in de tijd werd gekeken. Daar kwam ik soms aan het einde van een hoofdstuk achter, dus dat was soms moeilijk om te begrijpen. De flashbacks waren wel vaak belangrijk voor het verhaal, maar daar kwam ik dan soms pas later achter. Ook vond ik het einde niet zo leuk, maar natuurlijk is dat hoe zijn leven is gegaan dus dat kon niet echt veranderd worden. Ik wilde graag weten hoe het helemaal was afgelopen, het was een open einde en daar houd ik niet van.
Einde van het boek
Amir stapte de bus in met z'n reizigers. Als reisleider zat het er voor hem bijna op, ze gingen naar het vliegveld om terug te gaan naar Nederland. In de bus was hij nog aan het nadenken hoe hij Gina mee kon krijgen naar haar vader. Amir z'n telefoon ging af, het was Mo, "Ik heb slecht nieuws, Fernandes ligt nog steeds in het ziekenhuis en het gaat slechter en slechter met hem. Ik denk dat Gina hem echt moet bezoeken, misschien gaat het dan beter met hem.", "We zijn onderweg naar het vliegveld, als we in Nederland zijn probeer ik haar natuurlijk mee te nemen naar het ziekenhuis.", Amir hing op. Hij keek achterom naar Gina die een boek zat te lezen.
Bij het vliegveld zorgde Amir dat alle reizigers waren ingecheckt. Nadat ze voorbij de douane waren zocht hij Gina op, "Fijn, dat je weer naar huis mag, toch?", "Ik wilde hier blijven maar mijn moeder heeft gebeld. Een vriend van mijn vader zou mij ophalen uit Marokko, ben jij dat?", Amir knikte. "Mijn moeder heeft me alles uitgelegd. Hoe ken jij mijn vader en wat was je plan?", "Je vader is mijn vriend, mijn advocaat. Ik ben een kickbokser, ik heb niet echt een goede naam in Nederland. Ik heb nogal wat fouten gemaakt maar jouw vader heeft mij altijd geholpen om dingen op te lossen. Je vader wilde dat ik jou uit Marokko zou halen, zodat je weer veilig bij hem en je moeder bent. Hij ligt in het ziekenhuis en ik wilde jou naar hem toe brengen. Ik wil dat het beter met hem gaat, ik neem aan dat jij dat ook wilt. Ik denk dat het beter met hem zal gaan als jij hem ook nog hebt gesproken.", Gina knikte begrijpend: "Ik herkende je al ergens van. Ik ga met je mee, maar hoe moet dat in Nederland, ik neem aan dat er allemaal paparazzi zal zijn. Niemand mocht weten dat jij in Marokko zat? "Slimme meid ben je".
Amir riep iedereen bij elkaar, "Dames en heren, ik moet jullie wat vertellen. Ik ben geen echte reisleider. Ik ben een kickbokser van beroep, ik ben hier naar toegestuurd om Gina op te halen. Ik heb zelf nogal wat problemen in Nederland en daarom ben ik gevlucht naar Marokko. Het spijt me dat ik gelogen heb, maar ik hoop dat iedereen ondanks dat een leuke reis heeft gehad.", "Ik heb een fantastische avontuurlijke reis gehad. Bedankt dat je ons hebt gered uit dat dorp. Als wij nog iets voor je kunnen doen, geef een gil, wij zijn er voor je. Ik neem aan dat ik namens ons allemaal spreek.", riep iemand en iedereen begon voor Amir te applaudisseren. Zo'n reactie had Amir nooit verwacht. Hij zou deze mensen nooit vergeten.
Amir zorgde dat iedereen op zijn plek zat in het vliegtuig en dat iedereen had wat hij wilde. Zelf ging hij naast Gina zitten. Hij heeft de hele reis geslapen en toen ze in Nederland waren, liep hij zo onopvallend mogelijk over Schiphol met de groep reizigers achter zich aan. Ze namen afscheid. Amir had geregeld dat er voor iedereen een taxi klaar stond. Samen met Gina reed hij naar het ziekenhuis waar Fernandes lag. Toen ze aankwamen stond Mo al buiten en vertelde hen dat Fernandes die ochtend was overleden. Amir liep terug naar de taxi en vertrok weer.
