De zoons van Paul Lohman en zijn broer Serge (kandidaat voor minister-president) hebben een zwerver in een pinhokje vermoord. Dit heeft de geadopteerde zoon van Serge gefilmd en al deels op internet gezet. Hij chanteert ze.
Paul, Serge en hun vrouwen gaan uiteten om een oplossing voor deze situatie te bedenken zodat niet bekend wordt wie de moord gepleegd heeft. Claire (vrouw van Paul) heeft haar zoon gezegd dat hij moet doen wat goed voelt om z'n neef tegen te houden. Wat er uiteindelijk met de neef is gebeurd blijft onduidelijk.
Kaft
Voor de nieuwe kaft van het boek heb ik Amsterdamse grachtenpanden getekend, want het verhaal speelt zich af in Amsterdam. Op de voorkant heb ik het restaurant getekend. Ik heb het restaurant "'t pinhokje" genoemd omdat de moord wordt gepleegd in een pinhokje. Op de achterkant heb ik het verlengde deel van de grachtenpanden getekend en daar een pinhokje bij getekend omdat de kinderen daar de zwerver hebben vermoord. Ik denk dat het boek geschikt is voor 16+ omdat het soms wel lastig is geschreven en wat langzaam op gang komt.
(Tekening is een beetje kleurloos want ik heb niet zoveel kleurpotloden)
Stijl
Er zijn veel dialogen in het boek, deze zijn vooral aan tafel omdat de familie met elkaar uiteten zijn. Die dialogen zijn ook in gewoon spreektaal geschreven, het hele boek eigenlijk wel. Er zijn veel flashbacks in het boek, naar toen Paul nog werkte of toen Claire ziek werd. Het perspectief is de ik-vorm en wordt geschreven vanuit Paul. Er wordt geschreven alsof Paul het verhaal vertelt aan een van zijn vrienden, daarom vind ik dat het in spreektaal is geschreven. Dat zie je op de manier dat Paul bepaalde dingen vertelt, zoals het niet willen vertellen wat de ziekte van z'n vrouw Claire is of bij welk restaurant ze eten. Dat is een manier om de lezer te interesseren en nieuwsgierig te maken.
Beste Paul Lohman,
Ik heb een paar vragen voor u en een aantal dingen tegen u te zeggen. Alles wat er is gebeurd met uw gezin en die van uw broer lijkt me natuurlijk heel heftig om mee te maken. Maar het lijkt wel alsof Claire vindt dat jullie kinderen de moord per ongeluk hebben gepleegd. Dat ze het geen moord wilt noemen is ook belachelijk, er is iemand vermoord dus is het een moord. U en Claire doen net alsof jullie kinderen het slachtoffer zijn, wat ook weer nergens op slaat want zij hebben een moord gepleegd.
Wat ik ook niet begrijp is waarom u uw zoon niet op z'n fouten wijst? Bent u bang dat hij niet meer met u zal praten? Waarom geeft u uw vrouw eigenlijk toestemming om uw broer in elkaar te gaan slaan? Praten over een oplossing is ook een optie. Wat is er eigenlijk gebeurd met Beau? Als jullie kinderen hier iets mee te maken hebben, vind ik dat nou echt zinloos geweld. Ik denk dat jullie moeten leren praten met elkaar, uw gezin met dat van uw broer.
Ik hoop dat u het me uitlegt.
Groet,
Shakira van Rijn
Beste Shakira,
Dat zijn wel veel vragen. Allereerst wil ik zeggen dat ik niet echt een prater ben en al helemaal niet met mensen die ik niet ken. Dus ik hoop dat ik je genoeg informatie geef om het te begrijpen. Claire en ik vinden dat we onze kinderen niet hun jeugd mogen afnemen. We gaan ze niet verraden, dit waait wel weer over. Ze waren onderweg naar huis en die zwerver was een obstakel. Zij lag daar waardoor de jongens niet bij de pinautomaat konden. Het was niet hun bedoeling haar te vermoorden. Ik weet eigenlijk ook niet waarom ik hem er niet op aanspreek. Ik ben anders dan alle andere vaders, ik geef mijn zoon z'n vrijheid en hij mag geheimen hebben.
Mijn broer moest die persconferentie gewoon niet geven. Mijn vrouw heeft hem tegengehouden door hem in elkaar te slaan dat was op dat moment de enige optie. Ik weet niet wat er met Beau is gebeurd en eigenlijk wil ik dat ook niet weten. Ik denk dat we inderdaad moeten leren praten maar we zijn allemaal geen praters dus het is niet echt een optie.
Groet,
Paul Lohman
